Fast spaltist i Bø blad, Jon Solberg.
Arkivfoto
Rustfritt stål
Jon Solberg er bøhering, låtskrivar og musikar, b-menneske og forseintkommar, nærsynt og gråsprengt, og han som syng i Ni Liv. Etter beste evne prøvar han au å lære bort idrettsglede på ungdomsskulen, fingerspel på kulturskulen og kreativ angrepsfotball på G14 i Skarphedin. Han skriv meir enn han pratar, og går i lyng meir enn på asfalt.
Tidleg i januar kom postmannen med eit lommeur. «Pakke til Jon», sa han, presis som alltid, på trass av nysnø og fubellføre, og overrekte høgtideleg det nye vidunderet til kona. Alle kjenner alle heromkring. Det er mykje fint med det. Postmannen visste sjølvsagt ikkje at det var eit lommeur i pakka. Eller kanskje han gjetta det? Tvilsamt. Eg har aldri hatt lommeur før, knapt nok armbandsur. Dessutan er eg ein fyr ingen forbinder med klokker. Eg tar bare tida når eg steiker fisk. Ca to minuttar på kvar side. Men da brukar eg veggklokka på kjøkkenet, og ytterst få har sett meg steike fisk.
